Μὲ τὴν σημερινὴ ὁρολογία, θὰ λέγαμε ὅτι ὁ Ἑρμείας ἦταν ἕνας συνταξιοῦχος στρατιώτης. Ὑπηρετοῦσε στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας καὶ σὰν γνήσιος χριστιανὸς πρόσφερε στὸν Καίσαρα τὶς ὑπηρεσίες ποὺ τοῦ ἀνῆκαν. Ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ γενναίους μέσα στὸ στράτευμα καὶ ποτὲ δὲν ἔστρεψε τὴν πλάτη του στὸν ἐχθρό, ἀκόμα καὶ στὶς ἧττες. Ὅταν, ὅμως, ἐπὶ βασιλέως Μάρκου Αὐρηλίου (177 μ.Χ.), ἔγινε διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, συνέλαβαν καὶ τὸν Ἑρμεία, χωρὶς νὰ ὑπολογίσουν τὶς μεγάλες του ὑπηρεσίες, οὔτε τὰ σεβάσμια γηρατειά του. Κατόπιν, ὁ Δούκας Σεβαστιανὸς διέταξε τὸν Ἑρμεία νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ἡ διαταγὴ προκάλεσε ἔκπληξη στὸν Ἑρμεία, καὶ χαμογελῶντας τοῦ εἶπε: «Θὰ ἦταν πολὺ ἀνόητο, ἄρχοντα, νὰ ἀφήσω τὸ φῶς καὶ νὰ προτιμήσω τὸ σκοτάδι, νὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀσπασθῶ τὸ ψέμα, νὰ χάσω τὴν ζωὴ καὶ νὰ πέσω στὸ θάνατο. Ὁ Κύριός μας καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε, «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου, καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Δηλαδή, ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς ποὺ φωτίζει τὸν κόσμο, καὶ συγχρόνως ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ ἡ πραγματικὴ πηγὴ ζωῆς. Λοιπόν, δὲ θὰ ἦταν παράλογο τώρα στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου νὰ χάσω τέτοια πολύτιμα ἀγαθά;». Τότε ὁ ἄρχοντας διέταξε καὶ τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, ἀλλὰ ἀπὸ θαῦμα ἔμεινε ἀβλαβής. Τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν.
Μάγος στὸ ἐπάγγελμα, τὸ ὄνομά του δὲν τὸ γνωρίζουμε. Ἦταν αὐτός, ποὺ ἔδωσε διάφορα δηλητήρια στὸν Ἅγιο Ἑρμεία, ἀλλ᾿ ὁ Ἅγιος τὸν ἔκανε μὲ τὴν θεία χάρη νὰ πιστέψει στὸν Χριστὸ καὶ στὴ συνέχεια ἀποκεφαλίστηκε μαζὶ μ᾿ αὐτόν, ἀφοῦ ὁμολόγησε τὴν πίστη του.
Οἱ Ἅγιοι Πέντε Μάρτυρες οἱ ἐν Ἀσκαλώνι
Μαρτύρησαν ἀφοῦ τοὺς ἔσυραν μέχρι θανάτου κατὰ γῆς.
Οἱ Ἅγιοι Εὐσέβιος, Χαραλάμπης καὶ Χριστίνα
Μαρτύρησαν διὰ πυρός. (Ἡ μνήμη τους περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστὲς καὶ τὴν 30η Μαΐου).
Ἡ Ἁγία Πετρονίλα κόρη τοῦ ἀποστόλου Πέτρου
Ἄγνωστη στοὺς Συναξαριστές. Ἀναγράφεται σὲ Κώδικα ποὺ δημοσιεύτηκε ἀπὸ τὸν Δημητριεύσκη (Τυπικὰ Α. σελ. 217).
Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ἄγνωστη ἡ μνήμη του στοὺς Συναξαριστές, σημειώνεται στὸ Κώδικα 426 τοῦ Ἁγιοταφικοῦ μετοχίου (βλέπε Γεδεῶν, Βυζαντ. Ἑορτολόγιο, σελ. 109). Ὁ Εὐστάθιος, πρωτοπρεσβύτερος στὸ παλάτι, διαδέχτηκε στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Σέργιο Β´ τὸ ἔτος 1019 καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 1025, ἀφοῦ ἔζησε μὲ ὁσιότητα καὶ ποίμανε τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ σύμφωνα μὲ τὶς ἅγιες ἐντολές Του.